Monday, July 20, 2009

Reflection

Peruvian LM Antonio Jesus Salas came to the Philippines in December 2007. After six months of language studies, he was assigned to the Parish of Dumalinao in Mindanao. Here he shares with us his reflection about holy week which he wrote in Visayan, the local language of the people.

Ang Pagpasakit, Pagkamatay ug Pagkamanhaw ni Kristo.

Mao kining atong kinabuhi. Naay panahon nga lisud kaayo sama sa pasyon sa atong Ginoo; walay kwarta para pagkaon, dili maayo usahay ang paglawas, gilupigan, napakyas ug puede pud madisgrasya. Hinuon, moduyog ta ni Hesukristo kay ang iyang Espiritu naay kusug para mabaskog ang atong kalag.

Mao, nga kinahanglan ihalad ang atong mga problema, mga hunahuna, kasingkasing ug atong kalag alang sa Dios para madawat Niya ang kinabuhi nato.

Ang Ginoo ra gayud ang puede makatabang nato; Siya ra ang puede modala kanato hangtud ngadto sa usa ka bag-ong kinabuhi para usab pagbanhaw natong tanan.

Gikan sa miaging bulan nagtrabaho ang tanang mga tawo diri sa Simbahan. Ang mga Katekista, mga bata, mga ministro sa Eukarystia, koro, mga Madre, Dyakono, mga Pari ug sa tanang mga katilingban. (siempre ako pod…)

Gitawag sa atong Ginoo ug natubag ang iyang katawhan: “Dili sayon ang pagsunod kang Kristo…” pero naglakaw Siya sa mga tawo… mokuyog Siya natong tanan ngadto sa Dios atong Amahan.

Basta adunay Pag-tuo ug Gugma, puede kitang tanan molakaw uban sa atong Ginoo hangtud sa Iyang Pagkabanhaw ug sa usa ka bag-o kinabuhi.

Antonio Jesús
CLM

No comments:

When in Pakistan

  By Monaliza Esteban, CLM I vividly remember my arrival in Pakistan and how the environment felt so different to me. I sensed I had to be c...